در تمامی پروژه ای مهندسی اولین اقدامی که یک پیمانکار باید انجام دهد، خرید بیمه مهندسی است. شما در واقع با این کار یک حامی قوی برای سرمایه خود انتخاب کرده اید که در صورت بروز هر گونه خسارت به دارایی های خود، می توانید از بیمه گر تقاضای کمک داشته باشید. در چنین مواردی بیمه گر خود را موظف می داند خسارت های رخ داده را براساس شرایط مندرج در بیمه نامه جبران نماید.
تعهدات بیمه گر تنها در محدوده آنچه در بیمه نامه قید شده است بوده و خارج آن هیچ وظیفه ای در قبال بیمه گذار نخواهد داشت. به همین دلیل است که در زمان عقد قرارداد باید تمامی عواملی تحت پوشش به همراه خطرات و ریسک های مد نظر در داخل بیمه نامه ذکر شود تا هنگام بروز حوادث بتوانید هزینه خسارت ها را از بیمه گر دریافت نمایید. به طور کلی ۴ نوع خطر در بیمه مهندسی تعریف شده و در داخل بیمه نامه ذکر خواهد شد که عبارتند از:
۱- خطرهای کلی و عام
برخی از خطرات زمانی که رخ می دهند، تمامی افراد جامعه را متاثر خواهند کرد. برای مثال رخ دادن سیل، زلزله، جنگ و… از جمله ریسک های عام هستند. شرکت های بیمه گر معمولا تمایلی به پوشش این خطرات ندارند زیرا خسارت های ناشی از آن ها بسیار سنگین بوده و از طرفی راهی برای مقابله با آن ها از جانب بیمه گذار وجود ندارد.
۲- خطرهای خاص
این قبیل از خطرات همان دسته از ریسک هایی هستند که تحت پوش بیمه نامه قرار می گیرد. در هر زمینه ای گروهی از خطرات مختص همان شرایط وجود دارد که عامل تحت پوشش بیمه را تهدید می کند. برای مثال خطرات خاص در هر کدام بیمه های مهندسی با هم متفاوت است.
۳- خطرهای خالص (ایستا)
زمانی که این دسته از خطرات رخ می دهد، یا عوامل تحت پوشش بیمه نامه آسیب خواهند دید و یا این که خسارتی وارد نمی کنند. پس همان گونه که متوجه شدید نتیجه خطرهای خالص دو حالت دارد. به عنوان مثال اتصالی برق در ساختمان یا منجر به خسارت می شود و یا خیر.
۴- خطرهای پویا
این دسته از خطرات به برآورد عملکرد از سرمایه بر می گردد. به این معنا که بیمه گذار می داند این سرمایه گذاری یا منتج به سود خواهد شد، یا هیچ سودی ندارد و یا این که ضرر می کند اما نمی تواند شرایط دقیق را از سود یا ضرر کردن خود بسنجد.
دیدگاه
دیدگاهی وارد نشده است.